Ik voel mij onzeker

Soms heb je een duwtje in de rug nodig om de uitdagingen op je levenspad aan te gaan.
Herkenbaar voor veel mensen, voor mij in ieder geval wel. ;-)

Dat is goed te begrijpen, want eigenlijk heb ik er geen zin in. Wat staat mij te wachten? Waar begin ik aan? Maar aan de andere kant merk en voel ik dat ik ergens vanaf wil. Maar hoe dan?

Het is inmiddels alweer een tijdje geleden, maar Bas had dat bekende duwtje in de rug nodig om een kennismakingsafspraak te maken.
Bas had ergens last van: in zijn werk liep hij vast, omdat bepaalde types mensen hem blokkeerden. Dit maakte hem onzeker, gaf hem veel stress en kostte hem energie. Hij had het gevoel dat hij het niet goed deed, en dat gaf hem faalangst. Het liefst trok hij zich terug en maakte hij zichzelf onzichtbaar. Want dan kan ik ook niet falen, was zijn gedachte. Dit maakte hem eenzaam en verdrietig.

Het voelde voor hem alsof hij een bal onder water probeerde te duwen, die steeds weer omhoog kwam. Hoe zou het zijn als ik de bal niet meer onder water hoef te duwen? Hoe zou het zijn als ik meer zelfvertrouwen had?

Start van de reis

Zo gingen we samen op reis. Een reis om zijn eigen weg weer terug te vinden. Bas ontdekte dat hij al op jonge leeftijd de afslag naar zijn huidige pad had genomen.
Op deze weg kon hij, door zich aan te passen en te zorgen voor anderen, zijn onzekerheid verminderen. Dat gaf hem een prettig gevoel. Maar omdat hij altijd op anderen gericht was, ontwikkelde hij zichzelf minder. Hij vond het spannend om op eigen benen te staan en vroeg zich af: Kan ik dat wel? Hoe zullen anderen daarop reageren?

Het bleek dat het gedrag van mensen op zijn werk sterk leek op het gedrag van mensen uit zijn verleden. Dit raakte aan zijn oude gevoelens van onzekerheid en maakte hem machteloos – toen én nu. Dus de reden waarom hij ooit deze weg was ingeslagen, was goed te begrijpen. Misschien had Bas destijds geen andere keuze.

Jouw innerlijk kompas

Tijdens zijn reis heeft Bas, met vallen en opstaan, geleerd om contact te maken met zijn innerlijk kompas: de samenwerking en verbinding tussen zijn hoofd, hart en lichaam.
Dit bleek een goede raadgever te zijn die hem richting gaf. Onderweg kwamen we moeilijke dingen tegen die nog aandacht nodig hadden, maar ook mooie dingen. Dat gaf hem moed. Nu Bas zijn bal minder onder water hoeft te duwen, ontstaat er steeds meer ruimte om te ontdekken wat echt bij hem hoort. Dit geeft hem vreugde, energie en zingeving. Zo komt stap voor stap zijn eigen weg weer in zicht.

Bas staat letterlijk en figuurlijk steviger op zijn eigen benen. Hij ervaart dat hij meer regie en invloed heeft op situaties, niet alleen op zijn werk, maar ook op andere plekken. Dat motiveert hem om hiermee door te blijven oefenen.

Uitzwaaien

Onlangs heb ik Bas uitgezwaaid en reist hij zelf verder op zijn teruggevonden pad. Een weg die ongetwijfeld weer nieuwe uitdagingen zal brengen – want zo is het leven nu eenmaal. Maar Bas heeft genoeg vertrouwen om, met behulp van zijn innerlijk kompas, zijn eigen weg vorm te geven.

(Bas is een door mij gekozen naam in verband met de privacy)